Een meisje van 19 geeft les aan klanten rond een leeftijd van 60, maar ook kids van 4, 9 en 11 jaar en van alles daar tussenin. Dit kan toch alleen maar iemand die hier een opleiding voor gevolgd heeft en jaaaaren ervaring heeft opgedaan?
Nouja.. ja en nee denk ik? Ik ben 19 en geef dus aan verschillende leeftijden les, en dat klikt superleuk en het lukt ook goed! We zien duidelijk dat de band tussen mens en paard naar elkaar toe groeit en dat ze dus ook echt wel verder komen. Vergelijk ik mezelf met andere trainers? Ja natuurlijk! Maar dan realiseer ik me vaak, dat we toch allemaal wat anders doen. Geen enkele trainer heeft precies dezelfde wijze of manier van trainen/lesgeven. Zijn er ook mensen die me te jong vinden en ik dus niet voldoende ervaring heb? Ja die zijn er ook! En dat geeft niet, want ik snap heel goed dat dat een eerste indruk kan zijn.
Uiteindelijk komt het erop neer dat iedereen een eigen voorkeur heeft. Wel of geen officieel papiertje, wel of geen 20 jaar ervaring, wel of geen wedstrijden heeft gereden op hoog niveau. Iedereen is anders, dus iedereen heeft ook een ander puzzelstukje dat wel of niet past. Het belangrijkste is dat je het gevoel hebt dat je verder komt. En dat het paard op een vriendelijke manier geholpen wordt.
Ook ben ik van mening dat je juist van verschillende instructrices (of instructeurs) het meeste leert! Want je leert erachter te komen welke methodes en manier van trainen wel of niet bij je paard passen. Je maakt dus je eigen cocktail! Je traint paarden met je gevoel. Diep van binnen. Dat is wat ik mijn klanten ook wil leren. Hoe kun je nou met gevoel je paard goed trainen en waarom is dat zo belangrijk?